Izložbu slika, crteža i fotografija sa motivima Hercegovine, akademske slikarke Angeline Vukosav iz Nevesinja, ljubitelji umjetnosti biće u prilici da pogledaju u galeriji bjelopoljskog Centra za kulturu od 12. do 26. oktobra, u periodu od 9 do 17 sati.

Angelina Vukosav je rođena 1997. godine u Nevesinju. Diplomirala je na Akademiji likovnih umjetnosti u Trebinju, UUIS, odsjek za grafički dizajn, u grupi najboljih studenata u BiH. Prve postdiplomske studije, takođe na ALUT, na istom odsjeku završila je 2022. godine. Takođe,  završila je  i druge paralelne postdiplomske studije na Akademiji umjetnosti u Novom Sadu, Univerzitet u Novom Sadu, na odsjeku za slikarstvo, u klasi prof. dr Bojana Novakovića, te je sada i u grupi najboljih studenata u Republici Srbiji. Čitav njen likovni i umjetnički rad inspirisan je Hercegovinom. Aktivno stvara i učestvuje u raznim oblicima kreativnog umjetničkog stvaralaštva, piše i pjesme, bajke, priče.

Izlagala je u Bosni i Hercegovini, Crnoj Gori i Srbiji. Dobitnica mnogobrojnih nagrada, priznanja i zahvalnica.  Osvrt mr grafike Snježane Domazet  na Angelinine radove:
”Zrno svake sjemenke, kada padne na plodno tlo, rađa najbolje plodove. Tako se i sjeme Angelininog talenta i ljubavi prema umjetnosti, prirodi i rodnoj Hercegovini, rasplamsalo i iznjedrilo radove koji jasno pokazuju i predstavljaju nju kao ličnost i podneblje iz kojeg potiče. Tolika ekspresija u izrazu, jake i odlučne linije koje se stapaju ponegdje u površine, pokazuju koliko je snažna i sveprisutna dubina njezinog sozercanja, odnosno, duho- vnog sagledavanja i promišljanja. Svaki crtež, sliku, fotografiju možemo sagledati kao igru apstraktnih oblika i linija, sa jedne strane, a sa druge strane, pak, kao gnijezda i busenove trave koje nose i rađaju život u sebi, dakle, radove sličnih kompozicija, a na različitim stepenima apstrahovanja osnovnog oblika. Njezine linije su nosioci njezinih gena, nijemi svjedoci njezine ljubavi prema prirodi u kojoj je odrasla. Konstantnim ponavljanjem iste –  linija počinje da gubi svoje primarne oznake, granice se rastapaju i forma razlijeva u stanja koja simbolično mogu oslikavati i stanje našeg duha u neprestanom pokretu. Preobražaj forme je refleksija unutrašnjih previranja i promišljanja o radu, kontekstu u kojem nastaje, kao i samih nastojanja autora da stvaralačkom energijom iskaže i dokumentuje iste”.